De podcast, en vooral deze aflevering, leerde mij: wees trots op dat tuttige parkje of die fantasieloze speeltuin, als die tot stand is gekomen via co-creatie!
Koester de middelmatigheid
In de podcast zoomen Fritzi en Sarah in op Middelland, een wijk in Rotterdam waar de bewoners 7 miljoen ter beschikking kregen om, in co-creatie, de veiligheid en leefbaarheid van de wijk te verbeteren. Een betrokken ambtenaar en een trotse bewoner vertellen in de podcast dat bij een co-creatieproces hoort dat er compromissen gesloten worden, waardoor de uitkomst misschien niet meer zo spannend is. Het park in Middelland is bijvoorbeeld eigenlijk best tuttig. Maar: de manier waarop het park tot stand gekomen is, is wél heel bijzonder.
Dit deed mij denken aan de evaluaties van verschillende instrumenten voor burgerparticipatie die wij uitvoerden voor de gemeente Den Haag. Voor deze evaluatie sprak ik bewoners die vol trots vertelden over de projecten die zij bijvoorbeeld met een wijkbudget hadden gerealiseerd. Als ik dan door zo’n speeltuin liep of naar een wormenhotel keek dacht ik wel eens: is dit nou zou bijzonder? Ik begrijp nu beter dat juist het proces bijzonder is geweest, en dat dat voor bewoners maakt dat ze blij zijn als ze door hun wijk lopen en de dingen zien waar ze zelf invloed op hebben gehad.
Co-creatie: draagvlak zonder representativiteit
Een andere les uit de podcast is dat er voor draagvlak geen representativiteit nodig is. Wil je weten hoe dat precies zit? Luister dan aflevering 5 van de podcast!