‘Passend’ of ‘prettig’ contact tussen overheid en burger – Aflevering 1 van ‘Liefdeslessen voor een ambtenaar’

Al een week zit ik te piekeren. Moet het contact tussen overheid en burger voornamelijk ‘prettig’ zijn? Of ‘passend’? Of is ‘professioneel contact’ beter? Of iets heel anders? Ik zoek naar de beste term.

De aanleiding voor mijn gepieker is dat precies een week geleden mijn collega Fritzi Reijerman de podcast Liefdeslessen voor een ambtenaar, over de relatie overheid en burger, lanceerde. Wat in mijn hoofd is blijven hangen, zijn de woorden die de Nationale Ombudsman, Reinier Van Zutphen, uitsprak tijdens de lancering. Hij sprak daar over de overheid die worstelde met de vraag wat voor contact deze overheid wil hebben met de burger. ‘Prettig contact’? Of ‘passend contact’? Of iets anders?

De worsteling is niet onbegrijpelijk. Want roept ‘prettig’ contact niet de associatie op van close contact, misschien wel té close contact? En wordt ‘nee verkopen’ niet moeilijker, als je als overheid prettig contact hebt opgebouwd met je burgers? En roept ‘passend’ contact niet de associatie op van afstand houden (en niet te veel betrokken raken)? Wordt empathie tonen moeilijker als je als overheid passend contact wilt onderhouden met je burgers? Tot zover het semantische vraagstuk, waar natuurlijk meer achter weg gaat dan alleen semantiek.

Terug naar de podcast. Aflevering 1 ging over ORAC’s, ondergrondse restafval containers. Die wil niemand voor zijn of haar eigen deur; en dat geldt ook voor de mevrouw die centraal staat in deze eerste aflevering. Ook ik wil dat niet. Een tijdje geleden heb ik een bezwaar ingediend bij de gemeente tegen de plaatsing van een ORAC dichtbij mijn huis. Ik zag een beter alternatief, bij een blinde muur van een ander pand. Mijn bezwaar was zonder succes. En dat begrijp ik. Maar wat vond ik eigenlijk van het contact met de overheid in dat proces? En kan ik op grond daarvan een betere term vinden dan ‘prettig contact’ of passend contact’?

Ik ben positief over het contact met de gemeente en dat komt door twee ervaringen. Ervaring 1: Tijdens de bezwaarperiode stelde ik via de mail twee concrete vragen aan de gemeente, die niet gemakkelijk te beantwoorden zijn als je de situatie in de straat niet goed kent. En warempel, binnen vier dagen een concreet en duidelijk antwoord terug van iemand die zich goed had verdiept in de situatie in de straat. Ervaring 2: Er was een inloopavond waar je vragen kon stellen over de beoogde locaties van de ORAC’s in je straat. Ik kwam er niet hoopvol van terug, maar heb wel ervaren dat iemand van de gemeente de tijd nam om op de kaart mogelijke alternatieve locaties één voor één langs te lopen en ter plekke aan te geven hoe die scoren op de criteria die worden gehanteerd voor het bepalen van de beste locatie.

Een snelle reactie krijgen en serieus genomen worden. Dat volstaat dus blijkbaar al om mij het contact met de overheid als positief te laten ervaren. Ik probeer dat te vertalen naar alternatieven voor ‘prettig contact’ of ‘passend contact’. Dat is nog niet zo eenvoudig. Ik loop vast bij ‘Snelle Staat’ of ‘Serieusnemende Staat’. Het allitereert, maar daar is dan ook wel alles mee gezegd.

Er moet iets beters te bedenken zijn! Ik ga er vanuit dat aflevering 2 van de podcast over De Huisjesmelker, die sinds gisteren te beluisteren is op Spotify en in andere podcast apps, nieuwe inspiratie biedt voor een betere benaming!