Aflevering 2 van ‘Liefdeslessen voor een ambtenaar’ – Herkenning, woningdelers en verrassingsfeestjes

Vol herkenning luisterde ik naar aflevering 2 van de podcastserie ‘Liefdeslessen voor een ambtenaar’ gemaakt door mijn collega Fritzi Rijerman en radiomaakster Sara de Monchy. Deze aflevering gaat over huisjesmelkers en woningdelers.

Als kersverse KWINK aanwinst is mijn tijd in een studentenhuis nog maar heel kort voorbij. De in aflevering 2 geschetste liefdesproblemen staan dan ook vers in mijn geheugen. Hoewel ik niet in Amsterdam, maar in Leiden studeerde, was (of is) het beleid omtrent woningdelers daar vergelijkbaar: verkamering van huizen inperken en overlast voor buurtbewoners tegengaan.

De casus uit deze aflevering kan ik dan ook met gemak projecteren op situaties uit mijn eigen omgeving. Zonder al te veel uit te wijden over mijn ervaringen met huisbazen, gemeenteambtenaren en buurtbewoners merkte ik, dat ik beide partijen uit de podcast wel begreep. Huurder Job reageerde in de podcast boos toen hij van zijn huisbaas zijn huis uit moest. Logisch. Wethouders Ivens vond dat buurtbewoners hem in de kou hadden laten staan. Ook logisch. Was het echter niet veel logischer geweest als Job, of een andere gedupeerde, en Ivens met elkaar hadden gesproken? Als hun onbegrip zich op elkaar had gericht in plaats van op de huisbaas en op de buurtbewoner? Als ze hun frustraties hadden uitgesproken in plaats van voor de ander te denken?

Zou dat laatste sowieso niet heilzaam werken in elke relatie? Het klinkt zo logisch, maar relaties met familie, huisgenoten, vrienden en collega’s zijn allemaal gestoeld op communicatie. Evenals de (meer formele) relatie met je huisbaas, buren of gemeente. Misschien dat buurtbewoners en woningdelers het juist heel goed met elkaar zouden kunnen vinden als er meer gecommuniceerd zou worden. Misschien had wethouder Ivens juist een hele andere rol aan moeten nemen, de rol van relatietherapeut? Wat zou er gebeurd zijn als hij huisdelers en buurtbewoners zou hebben uitgenodigd, ze samen op de bruine sofa had laten zitten? Als beide partijen hadden geweten van elkaars problemen en hun frustraties en wensen naar elkaar hadden kunnen uiten is het heel goed mogelijk dat zij er samen uit waren gekomen. Dan waren er helemaal geen ‘slecht uitpakkende goede bedoelingen’ vanuit de wethouder nodig geweest, enkel een goed gesprek, een bruine sofa en duidelijke intenties.

Misschien is dat nog wel een extra les uit deze aflevering. Zoals het met een surprise party gaat, zo gaat het ook met het maken van beleid en het huwelijk (tussen overheid en burger): eigenlijk is iedereen dol op duidelijkheid.

Aflevering 1 en 2 van Liefdeslessen voor een ambtenaar zijn te beluisteren op Spotify en in je favoriete podcastapp. Elke donderdag komt een nieuwe aflevering online! Morgen dus een nieuwe aflevering!